Waslijn van het geluk
zaterdag 14 augustus 2010
Hannemieke en ik hebben vijftien jaar gites gehad in Moulinet, in de Alpes Maritimes, in de bergen aan de Middellandse zee, bij Menton. Vooral 's zomers hadden wij gedurende twee maanden gasten en wij vroegen altijd aan de schoolleiding van Luit of ze langer op vakantie mocht.
Langer vakantie betekent meer geluk. Als ons seizoen voorbij was, dan brachten we Hannemieke naar het vliegveld in Nice en dan reden Luit en ik met een vriendinnetje terug naar Amsterdam. Twee dagen langer vakantie.
Onderweg deden wij vaak het spelletje 'Dat ding is van mij'. Dat kon van alles zijn: auto's, kastelen, wijngaarden met chateaus. Je kon ook alle benzinepompen van Frankrijk opeisen, departementen, heel Parijs, maar je medespelers moesten akkoord gaan met je nieuwe hebbeding. Zo reden wij terug met elk verschillende sportwagens, cruiseschepen, wijngaarden en kastelen.
Ooit koos ik een keer een waslijn. We reden door de Provence. De zon stond hoog en de Mistral blies het wasgoed vrolijk droog: een blauwe kiel van de boer, een bloemetjesjurk van de boerin, lakens en slopen, handdoeken met daarop roosjes, beertjes en hondjes in lichtblauw en zachtroze.
Geluk is een waslijn in de wind, dacht ik: dat wil ik hebben. Mijn medereizigers vonden het goed. Zo werd ik de bezitter van de waslijn van gelukzalige vakanties. Het schoot me weer te binnen nu Hannemieke en ik hier bij Jacqueline en Glenn op bezoek zijn.
Dit is wel wat voor mij, dacht ik: schitterend landschap met prachtige vergezichten, glooiend maar soms ook sterk geaccidenteerd land.
Boerenland, dat wel, maar is heel Frankrijk niet boerenland bevolkt met boeren?
'Dit Domaine Bellovedere' zo noem ik het hier maar met Dolce en Bibi erbij, 'is van mij'; Ik hoor niets terug, want ik zit in mijn eentje te bloggen in een enorme ruimte van zeker tien meter bij twintig. Overal ramen van wel vier meter hoog met overal vergezichten. Ik kan tot aan de Pyreneeën kijken en ik verbeeld het me niet: in de weidsheid zie ik de bolling van de aarde. Om hun te overtuigen dat dit bezit het beste bij mij hoort, bied ik hun nu mijn waslijn aan: een blauwe kiel van de boer, een bloemetjesjurk van de boerin, lakens en slopen, handdoeken met daarop roosjes, beertjes en hondjes in lichtblauw en zachtroze.
Veel geluk in 'Bellovedere'
Bert Bakker
Maupas