Winter

zondag 23 januari 2011

Zo rond de jaarwisseling is er altijd veel te doen en dan vooral op sociaal vlak. We kennen al aardig wat mensen (fransen, engelsen, nederlanders) maar behalve onze buren kennen we niemand uit ons dorp Maupas. Maupas heeft een kerk en een gemeentehuis maar geen winkels, niet eens een bar-tabac. Stang is voor ons dichterbij en heeft bovendien een bakker, 2 slagers, een postkantoor, 2 kappers, 1 pharmacie en 2 kleine kruideniertjes. En al rondrijdend kan je altijd wel je eitjes, kaas of wijn bij een boer in de omgeving halen. En 2 keer in de week gaan we naar Eauze of Nogaro voor de plaatselijke (super)markt.

Maar goed, begin januari was er om 12 uur een nieuwjaarsborrel bij onze burgemeester. Daar waren ongeveer 100 onbekende Maupanezen aanwezig (ongeveer de helft van de inwoners van ons dorp) en na een paar drankjes en diverse hapjes wilden we om een uur of half 2 's middags weer naar huis gaan maar toen begon het pas. Tafels werden tegen elkaar aangeschoven en er kwamen pasta's en zalm op tafel en vele flessen rosé. Daarna kwamen schalen met vlees en vele flessen rode wijn en na de champagne kwam de burgemeester langs om iedereen persoonlijk een glas armagnac in te schenken. Toen liep het trouwens al tegen half zes wat voor ons meestal de tijd is om voorzichtig een eerste alcoholische versnapering te nemen. Maar we voelen ons warm opgenomen in onze (boeren)gemeenschap! En Glenn heeft daarnaast natuurlijk ontzettend hard gewerkt: het plafond zit er in, de muren zijn geverfd en de vloer is bijna af. Daarna moet blijken of alle electra goed is aangelegd en kunnen we als 1 van de eerste dingen onze stoomdouche cabine installeren; dat zal echt geweldig zijn na maanden buiten douchen of onder een heel klein straaltje in het kuipje staan. 

We hebben tot nu toe een prachtige winter; januari is heel zonnig geweest en eigenlijk is de winter mooier dan de zomer want nu zien we bijna dagelijks de Pyreneeën. Het is hier 2 uur rijden vandaan maar soms zie je ze zo helder dat je elk moment verwacht een skiër naar beneden te zien gaan. We zijn ook echte buitenmensen geworden want als de zon schijnt gaan we al snel buiten lunchen om er dan achter te komen dat het maar 6 graden is (maar het voelt als 20!). En die fles wijn op de foto is gewoon in scene gezet door Glenn en dan moet ik natuurlijk op de foto......

Bisou,

Jacq, Glenn, Bibi en de Dolleman

Moederland

zondag 12 december 2010

Het waren roerige tijden: net terug uit Nederland waar ik mijn moeder's (en mijn) verjaardag had gevierd met mijn broer, zus en aanhang kreeg ik het bericht dat ze overleden was, een week nadat we een heel gezellige dag met elkaar hadden. We zijn gelijk naar Nederland vertrokken maar moesten wel in 2 dagen rijden want de honden kunnen niet 1250 kilometer in de auto zitten. Tachtig kilometer voor ons hotel in de Loire kwamen we in een sneeuwstorm: auto's gleden van de weg en bomen bezweken onder de hoeveelheid sneeuw waardoor we niet verder konden; kortom chaos. Dankzij onze Tomtom toch 4 uur later aangekomen: de keuken was natuurlijk al dicht en eenmaal in onze kamer begon het licht te verzwakken om het uiteindelijk maar helemaal op te geven. Maar het was prachtig: kaarsjes werden gebracht en een koud buffet en het uitzicht vanuit onze kamer was geweldig. De volgende dag bij ons gehuurde huisje in Duinrell (!) aangekomen waar het nu ook begon te sneeuwen. Onze 'duingalow' lag pal naast de natuurcamping: vanuit ons huis liepen we zo de duinen in, heel mooi met al die sneeuw.

We hebben uitgebreid afscheid genomen van mama, zowel in Den Haag met vrienden en familie als in Friesland, waar ze naast papa en onze zussen begraven is. Het was een mooie begrafenis en fijn om alle familie weer te zien. Lieve mama, dit nummer is voor jou (van papa).

bij het hotel

De studenten naast ons in Duinrell hadden een eigen interpretatie van de sneeuwpop.

Over een paar weken een nieuwe blog met foto's van het huis na een half jaar bouwen: het begint er op te lijken!

Liefs van ons hier,

Jacq, Glenn, Bibi en de Dolleman

Aire de Larressingle, Maupas en Panjas

dinsdag 16 november 2010

Na bijna een jaar niet meer naar Frankrijk geweest te zijn kreeg ik eindelijk de gelegenheid om twee volle weken naar ons huis in Larressingle te gaan en gelijktijdig mijn familie te bezoeken.

Hoe verrast en trots was ik om nu eindelijk met eigen ogen te kunnen zien wat mijn broer en schoonzus allemaal tot en met heden gedaan hebben. Hun huis is een echt paleis wat uiteindelijk niet alleen hun zelf maar ook anderen versteld zal doen staan. Het is een heerlijke mooie plek met een waanzinnig uitzicht op de Pyreneeën. Deze Pyreneeën heb ik vaker gezien vanaf ons huis in Larressingle maar ik moet eerlijk bekennen vanaf het huis van Glenn en Jacq zijn ze nog beter te zien aangezien zij nog wat dichterbij wonen. Het leek wel of wij er gewoon naar toe konden lopen en ze konden aanraken; zo dichtbij had ik ze nog nooit gezien!

Ik heb gezien dat alle plavuizen en hard steen afgeleverd werden (leistenen plavuizen van 60 x 40 en alle hard steen voor de buitenkant). Om een voorstelling te geven van de hoeveelheid die aangekomen is kan ik zeggen dat mijn woonkamer in Amstelveen (4 x 5 meter) voor het grootste gedeelte gevuld zou kunnen worden met dit materiaal. Glenn vroeg zich na afloop van de levering af hoeveel levens hij meegekregen heeft om dit te mogen verwerken? Het materiaal ziet er allemaal geweldig uit en ook deze klus zal hij wel weer klaren.

Nu mocht ik ook eindelijk eens de fameuze lamsbout gaan proeven terwijl ik eerlijk gezegd niet een echte fan van lamsvlees ben. Maar Dolce had anders besloten.

Tijdens zijn dagelijkse hagedissenjacht had hij een nagel gescheurd en na eerst zelf een paar weken voor dokter te hebben gespeeld moest Glenn toch naar de dierenarts. Daar werd hij flink verdoofd en werd er voorzichtig wat geknipt en gesneden en geschroeid. Om half 3 was de klus geklaard; om half 6 kwam hij eindelijk de auto uit maar zakte voor de mobile home alweer in elkaar dus hebben we hem gezelschap gehouden met dekens en veel wijn totdat hij zelfstandig de mobile home in kon lopen; dat was tegen middernacht...Na afloop terug naar mijn moeder's huis in Panjas waar ik logeerde. Zij moest die week een kleine operatie ondergaan waarbij alles gelukkig zeer voorspoedig is verlopen.

En natuurlijk hebben Glenn en ik onze favoriete hobby kunnen uitoefenen. Wij hebben twee dagen voordat ik vertrok heerlijk gegolfd op Glenn's homecourse "Golf Mont-de-Marsan". Het was geweldig weer wat betekende dat wij al snel de truien uit konden trekken en heerlijk in onze polo's konden spelen.

Met weemoed en tranen afscheid genomen van mijn familie, de omgeving en ons heerlijke huis wat helaas in de verkoop staat. Ik kom hier nu al een jaar of 15 en merk keer op keer hoe moeilijk het is om afscheid te nemen. Het is zo'n geweldige streek en ik weet ook zeker dat Glenn en Jacq een goede beslissing genomen hebben om hier neer te strijken.

ZUS

De golf 'babes'

Herfst

woensdag 20 oktober 2010

September was een prachtige maand met geweldig weer en iedereen die langskwam had wel iets bij zich uit eigen tuin: walnoten, vijgen, jams, appels, tomaten, sla, eitjes, paddestoelen, rozemarijn, thijm, druiven, zelfgemaakte wijn enz.

En ineens was de zomer voorbij; we mogen blij zijn als de temperatuur nog boven de 20 uitkomt en 's avonds buiten eten zit er ook niet meer in. En toen het zwembad de 10 graden niet meer haalde hebben we hem toch maar leeg laten lopen; we zijn wel stoer maar er zijn grenzen. Gelukkig had ik al een nieuwe hobby gevonden: voor 35 euro per jaar ben ik lid geworden van de tennisclub van Estang ( 1 buitenbaan geweldig mooi gelegen en altijd rustig) en heb de afgelopen tijd zeer fanatiek gespeeld wat nu voor verplichte rust heeft geleid vanwege een blessure. Dommage! Er is natuurlijk keihard doorgewerkt door Glenn: alle muren en de vloer zijn geïsoleerd, de vloerverwarming is gelegd en gisteren hebben ze daar een laag overheen gestort. Volgende week komt het leisteen voor de vloer en het terras en gaat Glenn alles tegelen om daarna de muren op te trekken in het huis. Nieuwe foto's hiervan in het album "construire". Ook was er visite van 'onze' Klaar en dat was heel gezellig. Nu we 's avonds binnen zitten kijken we weer tv; eigenlijk zouden naar het franse 8 uur journaal moeten kijken maar De wereld draait door vinden we toch leuker en zo horen we nog een beetje waar Nederland zich druk om maakt, nl. te weten De Sint. Dat was weer lachen. Voor wie het gemist heeft hier het filmpje met Jiskefet.

(het filmpje is helaas niet meer te zien)

Volgende maand een paar dagen naar Nederland maar eerst morgen met Cassandra 2 dagen naar Spanje. Olé!!!!!

Hasta la pasta,

Jacq en Glenn

De tennis 'babes' Jacq en Klaar

Jachtseizoen

Het jachtseizoen is een paar weken geleden begonnen maar vandaag kwam het wel heel dichtbij. Het veld met de zonnebloemen is vorige week geoogst en vanochtend vroeg hoorden we de jachthonden huilen (niet de onze). We zagen een jager aan de rand van de weg staan en opeens renden er 4 middelgrote zwijnen over het veld, vlak erna gevolgd door 4 zeer grote (formaat Dolce maar dan 3 x zo breed dus ongeveer 120 kilo) en 3 kleintjes. De jager schoot en schoot maar miste gelukkig. Natuurlijk zijn er heel veel zwijnen en ze hebben vast een beter leven dan de meeste varkens in Nederland maar je wilt toch niet vlak voor je ogen zien dat zo'n imposant beest (of zo'n schattig kleintje) neerstort. Bibi vond het allemaal wel spannend maar Dolce kroop op de bank en trilde als een rietje. Daar moet hij dan toch maar aan wennen want het is elk weekend raak (of liever mis). Hij is trouwens in z'n eentje verantwoordelijk voor het ontstaan van een heel nieuw soort hagedis nl. zij die geen staart meer hebben; daar heeft hij wel een dagtaak aan. Verder is het hier nog steeds volop zomer. Het meeste bezoek hebben we nu gehad: vorige week waren Alfred en Renée hier en zijn de heren gaan flaneren in Bilbao en pikten en passant een museumpje mee (nieuw album) terwijl de dames thuis op de beesten pasten en hun hersens scherpten. Tot de volgende keer. xxx

Uploaded by jacqbak on 2010-11-16.

Uploaded by jacqbak on 2010-11-15.

Sir Lancelot

vrijdag 27 augustus 2010

De eerste keer dat ik hem zag was een jaar of tien geleden tijdens een picknick in Scheveningen. We hadden een wandeling gemaakt in het Westbroekpark en ergens aan de Duinweg zouden we pas de inhoud van de rieten mand kunnen inspecteren: gekoelde champagne, witte wijn, sandwiches met gerookte zalm, tapenades, diverse kazen. We liepen met de honden van Jacqueline en Glenn, Lola en Bibi. Die deden, in alle rust, zeker vier keer de afstand die wij liepen. Het was prachtig weer. A lazy, sunday afternoon.

Om 1 uur zou Lance komen, de hond van Geeske en Erik. Hij kwam logeren want de bazin was uit zeilen op de Noordzee.

Ik herinner me nog goed: Sir Lancelot verscheen boven op de heuvel van het duinlandschap en hij bekeek het slagveld met laconieke ogen. Hij was naar zijn strategische positie gelopen zoals 2 Schwartzeneggers achter elkaar zouden lopen. Wijdbeens met zijn torso vooruit nam hij zijn positie in. Zijn 2 oren hingen boven zijn kop en af en toe woei een zwoel windje een oor omhoog. Het gaf hem de gedaante van een spaanse stier of een generaal die de troepen inspecteert. Lola en Bibi schonken nauwelijks aandacht aan Lancelot. Hooguit wisselden ze onderling een korte blik van verstandhouding uit: kijk, daar heb je hem, de krachtpatser.

Lola en Bibi hadden de oogopslag van honden die in de krijgsdienst te veel hebben meegemaakt. Hun ogen leken te zeggen: geef ons nu maar goed te eten. Wat wij allemaal hebben meegemaakt tijdens de jacht dat wil je niet weten. We blaffen wel als er onraad is. Verder moet je niet te veel van ons verwachten. Ons hondenleven was zwaar. Een spoor van bloed, dood en verderf hebben wij gevolgd. Wij zijn de bazen dankbaar voor onze rust.

Lance had de bal gezien en hij wandelde er laconiek naar toe, raapte hem op en legde de bal voor de voeten van Glenn. De strijd kon beginnen en vanaf dat moment was het gedaan met de rust. Lance rende gedurende een uur of twee onvermoeibaar op en neer, hield geen enkele rekening met de toestand van de troepen, die door de warmte, wijn en de hapjes behoorlijk rozig waren geworden. Bibi en Lola hadden zich verstopt onder een parasol. Die deden niet meer mee. Een middagdutje was verder onmogelijk.

Het was in de beginjaren van de overheersing van Lance Armstrong. Alle andere renners deden alleen nog voor spek en bonen mee en Armstrong bepaalde de koers. Voor een ieder was duidelijk dat Armstrong vol zat met een nieuw soort dope. Waarom hij niet gesnapt werd bleef duister. Het peloton fietste achter hem aan als een stel honden na een dagenlange jachtpartij.

Deze vergelijking gaat mank. Sir Lancelot deed het op eigen kracht, uit overtuiging, als een innerlijke stuwing. Als Glenn de bal helemaal naar Het Beloofde Land had gegooid, dan was hij er zonder aarzeling voor jaren op uitgetrokken om hem terug te halen. Sir Lancelot was aangedaan door de Heilige Graal, hij vocht als twee Schwartzeneggers voor genoegdoening en rechtvaardigheid. Sir Lancelot is geen sjoemelaar met verboden middelen.

De tweede keer dat ik hem zag was in Domaine Bellovedere in de Gers, bij het buitenlandse verblijf van Jacqueline en Glenn. Hij kwam, uiterlijk kwiek, in dezelfde tred aangewandeld, maar leek niet meer geïnteresseerd in een bal. Zijn oren wapperden nog wel omhoog en hij had nog steeds - zoals dat modern genoemd wordt - een krachtdadige uitstraling. Hij was doof en zocht rust op strategische plekken. Misschien had hij, zoals een goede gast betaamt, nog weer enige keren zijn kunsten willen tonen. Het hoefde niet, hij was hier thuis. Hij groette beleefd Bibi en Dolce, die met hun blik van verstandhouding duidelijk maakten dat ook zij diverse kruistochten achter de rug hadden. Onze Lance deed nog hier en daar een plasje en ging op zoek naar rustige slaapplaatsen, ergens in de buurt van de Eeuwige Jachtvelden.

Maupas, Amsterdam, 18 augustus 2010

Linksbuiten, achttien holes

donderdag 26 augustus 2010

Na een reuze gezellig weekend troffen Glenn en ik elkaar bij zonsopgang en een heerlijke cappuccino. Glenn was klaar om aan het werk te gaan en ik om te vertrekken. Nog even wat in de auto leggen...Ik sliep in 1 van de mobile homes die op de fundering van het 2e huis staan. Ik struikel over planken en val naast de betonnen fundering in de goot. Resultaat: een haaienhap met vele tanden, een bloedend been van heb ik jou daar. Snel naar het ziekenhuis in Mont de Marsan; 2 uur later en 18 hechtingen verder stonden Glenn en ik weer buiten. Zaterdag mag er pas weer voorzichtig gereisd worden. Intussen ben ik (en Jacq en Glenn) weer een beetje bijgekomen van de schrik. Elk nadeel heeft een voordeel; een heerlijke lunch voor mijn verjaardag en gedurende een aantal dagen extra verzorging voor mij en mijn trouwe viervoeter Lance is echt niet slecht; sudoku's oplossen, tijdschriften en boeken lezen, wijn, water en franse lucht; een riant buitenleven. Ik ben nu zover dat ik weer terug kan naar Nederland: gelukkig heb ik sinds kort een automaat en hoef ik alleen maar mijn rechterbeen te gebruiken om gas te geven en te remmen zodat mijn linkerbeen nog wat kan rusten voordat in Nederland de hechtingen er weer uitgaan.

Jacq en Glenn hartelijk bedankt en veel succes toegewenst.

Geeske Jansen (jullie linksbuiten met achttien hechtingen)

als het kalf verdronken is......

Waslijn van het geluk

zaterdag 14 augustus 2010

Hannemieke en ik hebben vijftien jaar gites gehad in Moulinet, in de Alpes Maritimes, in de bergen aan de Middellandse zee, bij Menton. Vooral 's zomers hadden wij gedurende twee maanden gasten en wij vroegen altijd aan de schoolleiding van Luit of ze langer op vakantie mocht.

Langer vakantie betekent meer geluk. Als ons seizoen voorbij was, dan brachten we Hannemieke naar het vliegveld in Nice en dan reden Luit en ik met een vriendinnetje terug naar Amsterdam. Twee dagen langer vakantie.

Onderweg deden wij vaak het spelletje 'Dat ding is van mij'. Dat kon van alles zijn: auto's, kastelen, wijngaarden met chateaus. Je kon ook alle benzinepompen van Frankrijk opeisen, departementen, heel Parijs, maar je medespelers moesten akkoord gaan met je nieuwe hebbeding. Zo reden wij terug met elk verschillende sportwagens, cruiseschepen, wijngaarden en kastelen.

Ooit  koos ik een keer een waslijn. We reden door de Provence. De zon stond hoog en de Mistral blies het wasgoed vrolijk droog: een blauwe kiel van de boer, een bloemetjesjurk van de boerin, lakens en slopen, handdoeken met daarop roosjes, beertjes en hondjes in lichtblauw en zachtroze.

Geluk is een waslijn in de wind, dacht ik: dat wil ik hebben. Mijn medereizigers vonden het goed. Zo werd ik de bezitter van de waslijn van gelukzalige vakanties. Het schoot me weer te binnen nu Hannemieke en ik hier bij Jacqueline en Glenn op bezoek zijn.

Dit is wel wat voor mij, dacht ik: schitterend landschap met prachtige vergezichten, glooiend maar soms ook sterk geaccidenteerd land.

Boerenland, dat wel, maar is heel Frankrijk niet boerenland bevolkt met boeren?

'Dit Domaine Bellovedere' zo noem ik het hier maar met Dolce en Bibi erbij, 'is van mij'; Ik hoor niets terug, want ik zit in mijn eentje te bloggen in een enorme ruimte van zeker tien meter bij twintig. Overal ramen van wel vier meter hoog met overal vergezichten. Ik kan tot aan de Pyreneeën kijken en ik verbeeld het me niet: in de weidsheid zie ik de bolling van de aarde. Om hun te overtuigen dat dit bezit het beste bij mij hoort, bied ik hun nu mijn waslijn aan: een blauwe kiel van de boer, een bloemetjesjurk van de boerin, lakens en slopen, handdoeken met daarop roosjes, beertjes en hondjes in lichtblauw en zachtroze.

Veel geluk in 'Bellovedere'

Bert Bakker

Maupas

Visite

maandag 2 augustus 2010

De laatste 2 weken stonden in het teken van elektriciteit. Voor degenen die het interesseert: Glenn heeft 21 groepen aangelegd en dat is alleen nog maar wat op de vloer ligt; er komen nog 15 groepen voor spotjes e.d. Verder liggen alle waterleidingen dus kan er nu gestort worden. Natuurlijk was er ook tijd voor ontspanning en aangezien we best wel wat bezoek van familie en vrienden uit Nederland krijgen is er een nieuw album aangemaakt voor de visite. Dit komend weekend viert ons dorp (ongeveer 250 inwoners) 4 dagen lang feest, te beginnen a.s. vrijdagavond met wild zwijn aan het spit. Het eindigt maandag met een lunch op z'n frans: potage-melon-tete de veau (mwa)-escargots-beefsteak-salade-dessert-vin-café. Wij zullen proberen dit met onze camera te registreren......hoop dat de meesten van jullie nog lekker vakantie vieren en voor sommigen: à bientôt! Laatste foto is van de dogwhisperer; het donderde en bliksemde behoorlijk vandaag.

Zonnebloemen

donderdag 15 juli 2010

Het had zo mooi kunnen zijn. Tant pis. Gelukkig is er de British Open (voor Glenn dan). En er moest ook een feest gevierd worden want de 14e Juli is natuurlijk de nationale feestdag. We waren uitgenodigd voor een repas in Estang. Veel mensen ontmoet en erg gezellig alleen begint het wel erg laat; voor 10 uur heb je nog geen hap gegeten. Maar goed, dat hebben we dan ook een keer meegemaakt. En ter afsluiting vuurwerk en daarna de bekende franse pop dus tijd om naar huis te gaan. Vandaag weer verder met de elektriciteit en het water. Hier is het nog steeds erg warm dus hebben we er nog maar een parasol bij gekocht. Over een paar weken wordt het terras gestort dus dan kunnen we bij ons huis onder de overkapping schuilen. Eerste franse les gehad en in de landcruiser gereden. Nu nog beter leren achteruit te rijden; erg handig als er een tractor aankomt en je kunt elkaar niet passeren....

Bisou

Buren

dinsdag 6 juli 2010

Afgelopen week was het tijd voor de sociale contacten. Margot Costedoat is onze directe buur aan de overkant van het weggetje; ze is 86 jaar maar zeer bij de tijd en een leuk mens. Verder werden we uitgenodigd door Joop en Marloes die hier ook vlakbij wonen. En natuurlijk moesten we met Cassandra lunchen. Lunchen doe je hier voor 12 euro: 3 gangen plus 1/4 liter zijn: daar kan je niet voor koken! Verder was het een week van de laatste klusjes in de mobile, het zwembad installeren en natuurlijk voetbal kijken, vanavond de halve finale! En we gaan eindelijk aan de slag in ons toekomstige huis, dus volgende week veel nieuwe foto's in het album "construire".

Salut

Zomer

maandag 28 juni 2010

Het is hier nog steeds fantastisch en 15 graden warmer dus zijn we op zoek gegaan naar een voorlopig zwembadje want ons echte zwembad is pas medio september klaar. Uiteindelijk vielen we voor het mooiste plaatje (hoe groter het zwembad, hoe groter de borsten) dus nu zijn we de trotse eigenaars van een zwembad van 7,5 x 3,5 meter.

En dat voor 370 euro! Ook hebben we al onze eerste betalende gast ontvangen: Marica. 9 jaar geleden waren wij de eerste gasten in hun kasteel in de Dordogne dus het was niet meer dan logisch dat Marica als eerste bij ons kwam logeren. Voor het symbolische bedrag van 1 euro heeft ze in onze reserve mobile home geslapen. 'Als een roos' zegt ze zelf, maar dat kan ook aan de drank gelegen hebben want het was weer erg gezellig. Voor wie nog vakantieplannen moet maken: www.chateau-mavaleix.com of voor iets heel anders: www.jozien.eu. Zij verzorgt reizen naar China. Tot volgende week.

Reisverslag

zondag 20 juni 2010

 

Eindelijk is het zover: na 4 jaar met veel obstakels zijn we naar Frankrijk vertrokken. Het verhuizen was nogal stressvol wat voornamelijk aan ons lag: toch te laat begonnen en tot op de laatste avond nog een afscheidsetentje plannen met Hendrik en Annette zodat we onze reis wat katterig begonnen (met dank aan de Huyskamer) en vrijdagmiddag pas om 5 uur bij 37 graden in Parijs aankwamen. Verhuizen is stressvol maar Parijs ook als je er voorbij wilt. Enfin, ruim 3 uur en 1 champagnefles later (bedankt Bob, koelbox en airco) konden we weer verder rijden. Tegen tienen  kwamen we aan bij ons hotel in de Loire waar uiteraard de keuken al dicht was...

 De volgende dag is alles weer goed gekomen bij Marica en Willem in het kasteel in de Dordogne waar ook Piet Hein Eek een oude watermolen heeft opgeknapt en afgelopen zondag zijn we op onze bestemming aangekomen in absoluut noodweer; we zijn nu een week verder en de temperatuur is nauwelijks boven de 15 graden gekomen maar wij zeggen: soit. Het is hier fantastisch!

de opgeknapte watermolen